در فقه اسلامی و حقوق مدنی ایران، سه عقد مهم در زمینه همکاری‌های اقتصادی و کشاورزی وجود دارد که به‌صورت خاص در قانون مدنی مورد توجه قرار گرفته‌اند: مضاربه، مساقات و مزارعه. این عقود همگی جزء عقود معین هستند و در مواد قانون مدنی به‌طور مستقل تعریف و تنظیم شده‌اند.           ۱. مضاربه   تعریف (ماده 546 ق.م): مضاربه عقدی است که یکی از طرفین (مالک) …

ادامه مطلب

در قانون مدنی ایران، شرکت به‌عنوان یکی از عقود معین شناخته شده و در مواد ۵۷۱ تا ۶۰۶ قانون مدنی به آن پرداخته شده است. برخلاف شرکت‌های تجاری که در قانون تجارت تعریف شده‌اند، شرکت در قانون مدنی بیشتر ناظر بر اشاعه و مالکیت مشاع بین چند نفر بر یک مال است. تعریف شرکت در قانون مدنی ماده ۵۷۱ قانون مدنی : شرکت عبارت است از اجتماع حقوق مالکین متعدد در …

ادامه مطلب

تعریف عقد وکالت در قانون مدنی ، بر اساس ماده 656 قانون مدنی ، وکالت عقدی است که به موجب آن یکی از طرفین، طرف دیگر را برای انجام کاری نایب خود می‌سازد.         یعنی شخصی (موکل) به شخص دیگر (وکیل) اختیار می‌دهد تا به نمایندگی از او کاری را در امور مالی، حقوقی، قضایی یا اداری انجام دهد.      ارکان عقد وکالت     عنوان توضیح موکل …

ادامه مطلب

  تعریف ودیعه در قانون مدنی   بر اساس ماده 607 قانون مدنی: ودیعه عقدی است که به موجب آن یک نفر مال خود را به دیگری می‌سپارد برای آن‌که آن را مجانی نگاه دارد. یعنی شخصی (به نام مودِع) مالی را به دیگری (به نام مُستَودَع یا امین) می‌سپارد تا بدون دریافت هزینه، آن را حفظ و نگهداری کند.         ارکان عقد ودیعه   رکن توضیح مودع شخصی …

ادامه مطلب

تعریف رهن در قانون مدنی  طبق ماده 771 قانون مدنی رهن عقدی است که به موجب آن، مدیون مالی را برای وثیقه به دائن می‌دهد. دائن می‌تواند در صورت عدم پرداخت دین، از محل آن مال طلب خود را وصول کند.           به زبان ساده رهن یعنی وثیقه‌گذاری یک مال در قبال بدهی، تا اگر بدهی پرداخت نشد، طلبکار بتواند از محل فروش آن مال، طلب …

ادامه مطلب

  قرض (قرض‌الحسنه) چیست؟ تعریف (ماده 648 قانون مدنی) قرض عبارت است از تملیک مالی به دیگری، به شرط آن‌که گیرنده مثل آن را در زمان معین رد کند.          ارکان قرض:   قرض‌دهنده (مقرض): شخصی که مال خود را قرض می‌دهد. قرض‌گیرنده (مقترض): کسی که مال را دریافت می‌کند و متعهد به بازگرداندن آن می‌شود. مال قرضی: باید مثلی باشد (مثل پول، برنج، گندم، نفت). چیزهایی که مشابه …

ادامه مطلب

  هبه چیست؟ (بر اساس قانون مدنی ایران)   هبه در لغت به معنای بخشیدن است و در اصطلاح حقوقی به قراردادی اطلاق می‌شود که طی آن یک شخص (واهب) مالی را به صورت رایگان و بدون عوض به شخص دیگری (متهب) واگذار می‌کند.         ماده 795 قانون مدنی   "هبه عقدی است که به موجب آن یک نفر مالی را مجاناً به کس دیگری تملیک می‌کند." …

ادامه مطلب

  صلح و نکات حقوقی آن در قانون مدنی ایران   صلح یکی از قراردادهای مهم در حقوق مدنی ایران است که در فصل هفتم قانون مدنی (مواد 752 تا 770) به آن پرداخته شده است. این قرارداد ابزاری منعطف و کاربردی برای حل اختلافات، پایان دادن به دعوی یا تنظیم روابط مالی و مالکیتی میان اشخاص است         تعریف صلح (ماده 752 قانون مدنی)   «صلح …

ادامه مطلب

  در قراردادهای عمرانی، "عامل چهارم" اصطلاحی است که در کنار سه رکن اصلی پروژه‌های عمرانی (کارفرما، مشاور و پیمانکار) به کار می‌رود و معمولاً به نهاد یا شخصی اطلاق می‌شود که نقش نظارت عالیه یا کنترل‌کننده بیرونی و مستقل از سه رکن اصلی پروژه را دارد.           تعریف عامل چهارم:   عامل چهارم در پروژه‌های عمرانی، به نهاد یا مقام ثالثی گفته می‌شود که از …

ادامه مطلب

تفاوت داوری و میانجی گری در قرارداد ها         میانجی‌گری (Mediation) تعریف: میانجی‌گری فرآیندی غیرالزام‌آور است که در آن شخصی بی‌طرف به‌عنوان میانجی به طرفین کمک می‌کند تا با گفت‌وگو، به راه‌حل توافقی برسند. ویژگی‌ها: توافقی و غیرالزام‌آور: نتیجه فقط زمانی الزام‌آور است که طرفین آن را بپذیرند. نقش تسهیل‌گر: میانجی فقط تسهیل‌کننده گفتگو است، تصمیم نمی‌گیرد. محرمانه بودن بالا مناسب برای حفظ رابطه: مناسب در قراردادهایی …

ادامه مطلب