تعریف عقد وکالت در قانون مدنی ، بر اساس ماده 656 قانون مدنی ، وکالت عقدی است که به موجب آن یکی از طرفین، طرف دیگر را برای انجام کاری نایب خود می‌سازد.
یعنی شخصی (موکل) به شخص دیگر (وکیل) اختیار می‌دهد تا به نمایندگی از او کاری را در امور مالی، حقوقی، قضایی یا اداری انجام دهد.
ارکان عقد وکالت
عنوان | توضیح |
|---|---|
موکل | کسی که انجام کار را به دیگری می‌سپارد |
وکیل | کسی که نمایندگی یا انجام کار را برعهده می‌گیرد |
موضوع وکالت | باید مشروع، ممکن، معلوم و قابل واگذاری باشد |
ویژگی‌های حقوقی وکالت
عقد جایز است: یعنی هر دو طرف می‌توانند در هر زمانی عقد را فسخ کنند (مگر در شرایط خاص).
وکالت ممکن است رایگان یا با حق‌الوکاله باشد.
وکالت ممکن است عام یا خاص باشد:
وکالت عام: برای کلیه امور
وکالت خاص: فقط برای کار مشخص (مثل فروش یک ملک)
موکل می‌تواند در ضمن عقد، وکیل را عزل‌ناپذیر کند (در برخی موارد مثل وکالت بلاعزل).
مرگ، جنون یا سفه یکی از طرفین موجب انحلال وکالت می‌شود.
حدود اختیارات وکیل
وکیل فقط در حدود اختیاراتی که در متن وکالت‌نامه آمده حق اقدام دارد.
برای انجام برخی امور (مثل فروش مال غیرمنقول، اقامه دعوا، صلح یا اسقاط حق) اذن صریح موکل لازم است.
مسئولیت وکیل
اگر خلاف مصالح موکل عمل کند یا از حدود وکالت خارج شود، مسئول جبران خسارت است.
اگر وکیل در حدود وکالت و با رعایت امانت عمل کند، در برابر نتایج زیان‌بار مسئول نیست.
۰
از ۵
۰ مشارکت کننده
